พิมมาลา

๑๕๑

.. “มีผู้ชายหลายคนทีเดียวที่อยากโชคดี พวกนี้พอตัวเองล้มเหลวก็โทษผู้หญิง คุณเคยได้ยินไหม พวกฤาษีชีไพรบำเพ็ญตบะมานมนาน เจอนางฟ้าเข้าก็ตบะแตกเพราะอยากมีเมีย พอได้สมใจ เกิดนึกเสียดายตละทีหลัง ก็โทษว่านางฟ้าเป็นตัวทำลาย” ..

๓๔๕

” .. ผู้หญิงที่ซื่อสัตว์กับผู้ชายไม่ว่าเขาจะดีร้ายยังไงมีอยู่ ๒ แบบ คือผู้หญิงโง่ไม่ลืมหูลืมตา กับ ผู้หญิงฉลาดพอจะยอมรับผู้ชายตามแบบที่เขาเป็น ไม่ใช่ตามแบบที่หล่อนหวังว่าเขาจะเป็น .. ”

๓๖๐

“ศรัทธากับความงมงายมันมีเส้นแบ่งคั่นนิดเดียว ต่างกันตรงอย่างแรกประกอบด้วยสติ อย่างหลัง ไม่มีสติ จากนั้นปัญญาก็จะมืดบอดไป”

๕๒๔

“หนีเข้าวัดนึกหรือว่าจะพ้น คนเราหนีใจตัวเองมันหนีไม่พ้น หมาขี้เรื้อนต่อให้วิ่งไปนอนบนฟูกแพร มันก็ยังคัน เพราะแผลอยู่บนตัวมันเอง”

๕๔๘

“จะเลิก..จะเลิกทีไรก็ไม่ได้ซักที ไปไม่รอด หลวงพ่อท่านละด่าอยู่เรื่อยว่าไอ้ขี้แพ้ ไม่ได้แพ้ศัตรูที่ไหนหรอกนะ แพ้ตัวเอง ไม่รู้จักแข็งใจ … ”

ตายิ้มไม่สติปัญญาจะคิดมากไปกว่านี้ แกจึงปล่อยให้อารมณ์อยากเหล้าพัดพาไปจนสุดกู่ สวนทางต้านพายุกลับมาไม่ได้จนแล้วจนรอด

คนอย่างเพรียวซึ่งมีสติปัญญาดีกว่า เก่งกว่า แข็งแกร่งกว่าตาแก่ขี้เหล้าคนหนึ่ง จะหาทางออกจากทาสอารมณ์นี้ไม่ได้ทีเดียวหรือ?

๕๙๒