สอบเสร็จแล้วล่ะ … เหลือแต่งานเขียน review ที่คงต้องหอบไปทำที่แคนาดาด้วย
กลางวันวันนี้ ระหว่างที่อ่านหนังสืออย่างบ้าระห่ำ อยู่ๆ ก็นึกอยากกินมาม่าแบบของแม่ มาม่าที่ต้องต้มบนเตาเท่านั้น (แม่ไม่เคยเชื่อว่ามาม่าที่ทำจากการราดน้ำร้อนลงไปบนเส้น มันเป็นสิ่งที่มนุษย์กินได้)
มาม่าที่แม่มักจะทำ เฉพาะวันที่แม่ยุ่งกับทำงานบ้าน หรือ สอนพิเศษ …
มาม่ารสต้มยำหอมกรุ่นที่มีผักบุ้ง ปลาหมึกแห้ง ไข่ที่ไข่แดงเป็นมะตูมแต่ไข่ขาวแข็งเป๊ก (ไม่รู้แม่ทำได้ไง) ลูกชิ้นที่ยัดในตู้เย็นมาแสนปี หมูสับที่ต้องมีกลิ่นเขียงของแม่ติดอยู่ด้วย เส้นหยุ่นๆ ไม่เละแบบที่แม่รู้ว่าเราชอบ
นั่งกินกับพื้นบ้าน (จริงๆ หน้าทีวี หรือ หน้าจอคอมพิวเตอร์) บ้านเราไม่ใช้ตะเกียบ เพราะแม่กลัวเชื้อราในไม้ตะเกียบ นั่งก้มหัวชนกันกับเดือยอย่างสงบ หลังจากที่แย่งกันว่าใครจะเอาชามไหน และการบีบบังคับให้น้องกินผัก แต่สุดท้ายชามไหนผักเยอะ พี่ดรีมก็รับผิดชอบไป …
เป็นครั้งแรกของการใช้ชีวิตนอกบ้าน ที่ต้องเสียน้ำตาคิดถึงบ้าน …
อยู่นอกบ้านตัวคนเดียวมาตั้งแต่อายุ 11 ไม่เคยเสียน้ำตาซักแอะ มาหยดแหมะๆ เอาก็วันนี้ ..
อาจเป็นเพราะการสอบและงานที่ประเดประดังเข้ามาจนไม่ได้ตั้งตัว บวกกับความเครียดที่มันแอบซุกตัวซ่องสุมอยู่นิดๆ แบบไม่ให้เรารู้ตัวละมัง …
นั่งกินไป อ่านหนังสือไป ปาดน้ำตาไป …
มาอยู่ที่นี่ ไม่ว่าเรื่องเล็กๆ อะไร ที่เป็นตัวแทนของทางบ้านได้ มันดูใหญ้ใหญ่
แค่มาม่าชามเล็กๆ พอมาอยู่ในที่ๆ เราไม่คุ้นเคย ก็ทำให้เราน้ำตาไหล
ก็แม้แต่น้ำปลา ยังมีแต่น้ำปลาตราปลาหมึกขาย ไม่มีน้ำปลาตราชูตราชั่งฉลากทองคุณภาพเบอร์หนึ่งที่แม่ชอบใช้ บอกว่าหอมกว่า รสชาติกลมกล่อมกว่าเป็นไหนๆ
จริงของแม่ มาม่าที่ใส่น้ำปลาตราปลาหมึกวันนี้ ไม่อร่อยเหมือนมาม่าที่แม่ทำให้กินที่บ้านเลย…
มาอยู่ที่นี่ ไม่ว่าเรื่องเล็กๆ อะไร ที่เป็นตัวแทนของทางบ้านได้ มันดูใหญ้ใหญ่
แค่มาม่าชามเล็กๆ พอมาอยู่ในที่ๆ เราไม่คุ้นเคย ก็ทำให้เราน้ำตาไหล
ก็แม้แต่น้ำปลา ยังมีแต่น้ำปลาตราปลาหมึกขาย ไม่มีน้ำปลาตราชูตราชั่งฉลากทองคุณภาพเบอร์หนึ่งที่แม่ชอบใช้ บอกว่าหอมกว่า รสชาติกลมกล่อมกว่าเป็นไหนๆ
จริงของแม่ มาม่าที่ใส่น้ำปลาตราปลาหมึกวันนี้ ไม่อร่อยเหมือนมาม่าที่แม่ทำให้กินที่บ้านเลย…
drama-dreamatic 
โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะคะ **hugs**
มามะๆ อยากได้อะไรบอกมา พี่จะแบกมาให้
ดรีมผู้เข้มแข็งของอ้อ
สู้ต่อไปเด้อ
อ่านแล้ว เศร้าจังอ่ะดรีม เข้มแข็งนะ สู้ๆ
สู้ต่อไปนะลูกรัก แม่คนนี้อีกคนจะเป็นกำลังใจให้ โดยเข้ามาอ่าน space บ่อยๆ จะเอา paper มาให้หาบ่อยๆ นะจ๊ะ
ดรีมทำได้ กล้าเชื่อมั่นนะ หน้าที่นี้เค้าเลือกไม่ผิดตัวหรอก
พี่ดรีมลองกินมาม่าที่มันรส Koren กะเส้นมันนุ๊มนุ่ม อร่อยมากมาย
สู้
ของเรา ข้าวเหนียวเนื้อทอดว่ะ
กินที่แลบ น้ำตาร่วงเลย
ไม่ได้คิดถึงบ้านหรอกนะ
.. ทำไมกุต้องมาลำบากด้วยวะเนี่ยยยย
เจ๊จะไปแคนาดานี่นา มีความสุขเจงๆ
สู้ๆ จ้า ป้าดรีมตัวน้อยๆ
อ่านแล้ว
ถึงเด็จลูกอยู่เมืองไทยยังพาลน้ำตาไหล
สู้เค้านะเด็จแม่
คิดถึงจ้าคิดถึง
เข้มแข็งไว้นะป้าดรีม
ขอที่อยู่หน่อยจิ
จะส่ง post card ไปให้